|
Hoe het groeide.
Wel ja, toen wij in oktober '50 uit de lucht vielen in Bukavu
hadden we het begin van het epos gemist. De V. V.K. en de toneelkring
bestonden en werkten al. Wij dachten in een nieuwe wereld te
belanden ver van de Belgische strijd en politiek. Maar weldra
merkten we dat onze goedendag en strijdleuzen weer hun werk moesten
gaan doen. We belandden niet bij de zwarten maar wel in een blank
college, waar de meeste studenten Frans spraken en alle leraren
Nederlands (op één nà).
Zo werd het heilig vuur weer aangeblazen : Hoe zo ? Uit den treure
hoorden jullie het herhaald : de hogere administratie van de
Belgische kolonie was en bleef franstalig. De vreemde blanken
hadden er alle belang bij hun kinderen in een ' wereldtaal '
te laten opvoeden. De Vlamingen die hun kinderen niet wilden
zien 'vermuilezelen' zagen zich verplicht hun familieleven op
te offeren. Ze moesten vrouw en schoolgaande jeugd naar België
terugsturen. Toen er na 1945 meer Vlamingen naar Kongo kwamen
en in San Francisco het 'Charter van de rechten van de mens'
het leven zag - Charter dat ook door het Belgisch parlement werd
goedgekeurd - wèrd er gedacht en gewerkt aan het stichten
van een ' Vlaamse Sektie '.
Zo onstond er in 1948 op het College te Bukavu, waar Pater Meulenyzer
rector was, Pater Dewolf studieprefekt en Pater Smets disciplineprefekt,
een Vlaamse klas waar vier leerjaren in één klas
zaten en Broeder Pieter, Marist, meesterde over 18 leerlingen.
Vanaf het jaar '49 worden er brieven gezonden aan de Gouverneur-Generaal,
aan de ministers, aan de parlemen-tairen (Van Cauwelaert - Struye
bezoeken Bukavu en worden rondgeleid door CDD Gevaerts die van
de gelegenheid
|
gebruikt maakt
hun over ' Vlaams onderwijs' te spreken). Maar het zal achter
de schermen zijn dat het vruchtbaarste werk geleverd wordt. Het
is dank zij Dhr Welvaert, Direkteur-Generaal van Onderwijs, dat
er elk jaar een nieuwe Vlaamse klas in de begroting wordt ingeschreven
en er dus kredieten vrijkomen. Het Gouvernement-Generaal schrijft
dat er geen verzekering kan gegeven worden aangaande de volledige
cyclus van de lagere school, en toch zal er telkens een klas
bijkomen, tot er in '50-51 een 6de latijnse kan starten.
Er zal datzelfde jaar '49 een belangrijke stap gezet worden op
de weg naar: Bewust- Vlaams leven. Op 10 november gaat er in
een zaal van het College een vergadering door waar besloten wordt
een Vlaamse Vriendenkring Bukavu te stichten, naar voorbeeld
van de V.V.K. Elisabethstad (1943) en de VVK Leo (1944). Aanwezig
zijn : Dhrn. De Pooter (Economische Zaken), De Potter (Ieraar
Atheneum), Ral (id.), Pas (Ieraar College), Van der Vorst (id.),
Gielen (ingenieur), Bouchet (gewestbeheerder), Van Rompaey (gewestdienst),
Gevaerts (CDD) en Smets (S.J.). Daarna wordt ook aan Dr D'Hooghe
gevraagd deel uit te maken van het bestuur.
Op 27.11.'49 krijgt de goê gemeente de gelegenheid zich
een bestuur te kiezen en als eerste voorzitter komt Dhr Gevaerts
uit de bus. Daarmee wordt een tijd van vechten en overwinnen
ingeluid, een tijd die eindigen zal met de algemeen exodus van
de blanken in de troebele dagen van arbitrair gevangen nemen,
afrossen, en erger... na de' Bevrijding '.
Maar eer 't zo laat is gebeurt er nog wat.
Op 27.12.'49 wordt op het College de traditie van het , Kerstfeest
VVK' ingeluid. |